بررسی مقایسه ای داروهای موننسین سدیم و تولترازوریل به تنهایی و در ترکیب با یکدیگر بر روی کریپتوسپوریدیوم پارووم در محیط hank

کریپتوسپوریدیوم پارووم یک ارگانیسم تک یاخته می باشد که سلول های اپیتلیال روده کوچک را آلوده می کند، موجب بیماری اسهالی در انسان ها و حیوانات می گردد. در افراد واجد ایمنی کار آمد ایجاد یک بیماری شبه وبا می نماید که معمولاً بعد از 2 الی 3 هفته رفع می گردد. در افراد دارای نقص سیستم ایمنی، بویژه افراد ایدزی، معمولاً شدید است و به طول می انجامد و ممکن است به صورت تهدید کننده زندگی در آید. با وجود اینکه اثر بسیاری از ترکیبات دارویی بر علیه کریپتوسپوریدیوزیس در حیوانات و انسان ها مورد آزمون قرار گرفته است ، ترکیباتی که بطور واضح مورد تأیید قرار گیرند، کاملاً مورد توافق باشند و یا سریعاً در دسترس باشند، برای پیشگیری یا درمان وجود ندارند. 2 داروی آنتی کوکسیدیال موننسین و تولترازوریل به تنهایی و در ترکیب با یکدیگر برای فعالیت ضد کریپتوسپوریدیومی اشان در محیط نمکی معتدل شده hank((hbss مورد ارزیابی قرار گرفتند. قدرت بقاء اووسیستهای تخلیص شده c.parvum پس از 24 و 48 ساعت انکوباسیون در c°37 با دارو سنجیده شد. این روش فوایدی نظیر سرعت و هزینه اندک را در بر داشت. نتایج نشان داد که در این مطالعه مخلوط 2 دارو در غلظتهای مشابه بالاترین اثر را بر روی اووسیستهای c.parvum نسبت به هر یک از داروها به تنهایی داشت(p = 0.00)، در نتیجه تعداد اووسیستهای باقی مانده سالم و فعال در کمترین تعداد خود بودند و داروی موننسین سدیم در مقایسه با تولترازوریل در غلظتهای مشابه اثر بیشتری را نشان داد(p = 0.00)، در نتیجه تعداد اووسیستهای باقی مانده سالم و فعال تیمار شده با موننسین سدیم کمتر از تعداد آنها در نتیجه تیمار کردن با تولترازوریل بود. در مورد تفاوت در اثر گذاری غلظتهای مختلف، غلظتهای متفاوت درون گروهی هر یک از داروها و مشابه بین گروهی 3 دارو متفاوت از یکدیگر عمل کردند(p = 0.00) و در حالت کلی تمامی داروها در بالاترین غلظت (g/mlµ100) بیشترین تأثیر را داشتند که تعداد اووسیستهای باقی مانده سالم و فعال در کمترین تعداد خود بودند و در پائین ترین غلظت (g/mlµ1/0) کمترین تأثیر را داشتند که تعداد اووسیستهای باقی مانده سالم و فعال در بیشترین تعداد خود بودند.